شكرانه

سپيتام قشنگم!
این روزها بی اندازه شیرین شده ای، با چشمانت دلبری می کنی و من هر روز بیشتر از روز قبل مست می شوم از شراب پاک مادری. تو همه هستی من و پدری.روزی هزار هزار مرتبه خدای مهربانم را برای داشتن تو نازنینم شکر می کنم و می دانم شکرانه هایم به اندازه ی ذره ای از لطف خداوند را جبران نمی کند.
جانِ مادر!
با خنده هایت جان می گیرم. با کلمات نامفهوم تو اوج می گیرم و بر سجاده شکر خداوند بوسه می زنم که گلم حالا دیگر بی تکیه گاه می نشیند.عصر که می شود بی صبرانه چشم به در می دوزی و با تک صدایی ذوق آمدن پدرت را داری.
عزیز دلم!
غذا خوردنت دیدنی ست با آن اداهای شیرین و دوست داشتنی. نمی دانم من بچه ندیده ام یا همه مادرها از دیدن شیرین زبانی ها و شیرین کاری های دلبندشان آنقدر به ذوق می آیند که گاهی مثل من فرزند را از فرط عشق در آغوش می فشارند، فقط می دانم نفسم به نفس های تو بند است.
دوست داشتنی ام!
من و پدر عاشقانه عاشقانه عاشقانه دوستت داریم. و تو را به خداوند که از ما بر تو مهربانتر است می سپاریم و از او هر لحظه می خواهیم که وجود نازنینت را برای ما حفظ کند.